अध्याय तेरावा – क्षेत्रक्षेत्रज्ञविभाग योग
ऐकव गीते तुझी कहाणी, निर्मळ निर्मळ तुझी वाणी
मी तर आहे वाहते पाणी तहान भागवा असा कोणी
देह वेगळा, आत्मा वेगळा नका नसता करु घोटाळा
देहदु:ख सुख मानावे खुशाल जगती हिंडावे
माझा उपयोग जगण्याकरिता माझा उपयोग मरण्याकरिता
कर्म करावे फळ टाकावे अनिकेता घर विश्वच व्हावे
असार टाकून सारच घ्यावे आत्म्याचे त्या पूजन व्हावे
देह नव्हे मी धोका नित्यच आत्मा मी हा अनुभव साच
देहा नापरि निंदायाचे साधन आहे ते कर्माचे
मी परमात्मा, तू परमात्मा, तो परमात्मा समज पटावी
मधुर मधुर हरिची मुरली ज्याच्या त्याच्या कानी यावी
देहासक्ती वाढत जाणे मोहकर्दमी रुतत राहणे
मरणभयाला भिरकावून द्या जरा मोकळी हवा खेळु द्या
या देहा जर क्षेत्र म्हणावे क्षेत्रज्ञच आत्मा समजावे
मी देहाहून पूर्ण निराळा हे जाणे तो पूर्ण मोकळा
दोन घडीचा डावच जीवन खेळू जावू विसरुन मीपण
साध्य नि साधन फरक कळूदे सुधारणा वृत्तीत घडू दे
श्रीहरिची करताना भक्ती प्रल्हादा ना शिवली भीती
भले बुरे ते आत्मा जाणे त्याच्या आज्ञेपरी वागणे
यश मिळवावे, श्रेय न घ्यावे जनार्दनाला ते अर्पावे
अभय हवे, नम्रता हवी गुण बाणावे ते दैवी
तीच खरी संपत्ती बाळा जीवनात या जोडावी
संवादाची रुची आगळी वाढत जाते कळता गीता
अशी कहाणी या गीतेची रंगत जाते श्रवणा बसता
जगण्यासाठी उमेद येण्या ऐका कहाणी गीतेची ऐका कहाणी गीतेची
No comments:
Post a Comment