प्रसाद पुष्पे - संतांचा विश्वास

प्रसाद पुष्पे - संतांचा विश्वास

उपासना करण्यापेक्षा ती हातून घडावी यासाठी देवापुढे हात जोडून एवढे म्हणू या, 'प्रभो तुझी उपासना घडो सदा तनामना!

भगवंताच्या जवळ नित्य असायचे, त्याच्याशेजारी बसायचे, स्वस्थ व्हायचे. त्याचा आदेश ऐकायचा आणि त्याप्रमाणे तंतोतंत वागायचे.

घरादाराची, देहाची स्वच्छता ही पहिली पायरी, धूत वस्त्रे परिधान करणे, रांगोळी काढणे, निरांजन लावणे , उदबत्ती लावून मूर्तीपुढे आसनावर बसणे ही झाली वातावरण निर्मिती.

देवाने निर्माण केलेल्या सुंदर जगात आपण आलो. ते जग आपल्या जगण्याने अधिक सुंदर व्हावे ही जगन्माउलीची साधी अपेक्षा.

'मी देह', 'माझे, माझे' असे वाटणे ही देहबुद्धी. तिथून पुढे प्रवास करत करत 'तोच मी' ही धारणा दृढ होईपर्यंत वाटचाल घडली पाहिजे.

सद्ग्रंथांचे वाचन यासाठीच. भगवंताच्या नामाचा जप तो यासाठीच. देहू, आळंदी, पंढरी इथे वारंवार जायचे यासाठीच. भगवंताच्या मूर्तीचे दर्शन घ्यायचे यासाठीच.

प्रत्येकाच्या आतला देव जागला की दुरितांचे तिमिर आपोआपच जाईल. विश्वस्वधर्मसूर्यामुळे प्रकाशित होईल. परस्परांशी मैत्री वाढल्यावर संतमंडळी सुखी होणारच.

असे रामराज्य भूवर कलियुगात देखील येते हाच संतांचा विश्वास.

लेखक : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले