संसाराचा वृक्ष वाढला! अध्याय १५ - पुरुषोत्तम योग

संसाराचा वृक्ष वाढला फांद्या खाली मूळ वरी
आदि न अंत जयाचा ठावा नवल केवढे खरोखरी!१

'मी माझे मजसाठी सगळे' अशी वासना दृढ बंध
संगच हा सुखदुःखा कारण मनुज होत भोगे धुंद!२

असंगशस्त्रा करात घेउन नेटाने या छेदावे
जिथे जाउनी पुन्हा न येणे परमपदा त्या पोचावे!३

स्वरूपात स्थिर सुखदुःखी सम निरहंकारी निर्मोही
तो ज्ञानी द्वंद्वातुन सुटला मला मिळाला तू पाही!४

भगवंताचा अंश जीव हा स्वरूप कैसा नाठवतो
इंद्रियवश तो झाला म्हणुनी अज्ञानातच गुरफटतो!५

हृदयी वसला तयास दिसला अभ्यासाला जो बसला
अज्ञ जनांना यत्नांतीही श्रीहरि नाही सापडला!६

नाशवंत अविनाशी ऐसे पुरुष उभयविध जरि असती
परंतु उत्तम पुरुष निराळा त्या परमात्म्या मुनि म्हणती!७

पुरुषोत्तम हा पूर्ण जाणला ज्ञानी भक्त असा विरळा
तो योगी तो आत्मतृप्तच सेवक स्वामी झालेला!८

रचयिता: श्रीराम बाळकृष्ण आठवले