शिळेवरी साई बसले मनी रूप हे ठसलेले
फिकीर विश्वाची ज्यांना शिरडी आवडली त्यांना
रोखुनि डोळे ते बघती मनातले झणि ओळखती
साई साई मी म्हणता रसना प्रेमे ओलवता
दोन्ही डोळे हे भरता मनोमलिनता मावळता
श्रद्धेचा उगवे चंद्र लोप पावते ते तिमिर
सबुरी म्हणजे सोशिकता धैर्याची शोभे माता
उदी ठसवते नश्वरता संजीवक सगळ्या भक्ता
ती लावावी भाळाला का भ्यावे कळीकाळाला
ज्याच्या खांद्यावर झोळी अशुभाची करतो होळी
कांदाभाकर आवडते गाणे देवाचे रुचते
सबका मलिक एकही है उपदेशाचे सूत्रच हे
मानवतेचे बालक हा शांतीचा आश्वासक हा
धर्माचा अभ्यासक हा मांगल्याचा पूजक हा
जरी लेखणी ना धरली उपनिषदे त्या स्फुरलेली
कोणासाठी शंकर हा दत्तगुरु कोणासी हा
आकारी नच मावतसे मनामनातून शिरलासे
ज्ञानेश्वर हा आळंदीचा तुकाराम हा देहूचा
पैठणचा जणु नाथ असे या रूपे सद्भाव वसे
दासगणू नि उपासनी आवडती त्यांना दोन्ही
संतकवी स्त्रीचा त्राता व्यवहारीही नि:स्पृहता
शिरडी तैसी साकोरी तीर्थक्षेत्रे भूमिवरी
देहाची सोडा ममता मी असताना का चिंता
जो कोणी पायरी चढे भाग्य तयाच्या पुढे खडे
चुकले कोठे कळले ना भगवंताला ये करुणा
साई साई असे म्हणा कुणी अधिक ना कुणी उणा
रोग निपजतो देहात उपचारही तो देहात
देव नांदतो भावात धर्म वसे माणुसकीत
समता जगती वर्तावी अहंभावना खंडावी
मोदाची गुढी उभवावी शिरडीची यात्रा व्हावी
स्मराल तेथे मी आहे स्मराल तेव्हा मी आहे
स्मराल तैसा मी आहे कणकण क्षणक्षण मी आहे
पायघोळ कफनीच बरी फडके माथी मुकुट जरी
साई दीनास्तव दीन साई लीनाहुन लीन
साई वृद्धाचे आसू साई बाळाचे हासू
साई जैसा मशिदीत मंदिरात गुरुद्वारात
चुकले हळहळ वाटू दे माय आसरा देऊ दे
सुधारणा ती घडवू दे भक्तीपथावर आणू दे
नरनारी सगळेच हरि साईनाथ तू असे करी
उजाड भूमी भिजवावी हिरवा शालू ती ल्यावी
नको रुक्षता वचनात हवी सुजनता वृत्तीत
आवेगे जवळी घ्यावे बालकास या चुंबावे
जातिभेद ते विसरावे साई साई मी गावे
उणे भरूनी काढावे अंतर्मुख बनता यावे
स्थल काला ओलांडावे विश्वात्मक मज बनवावे
गीतेचा जडू दे छंद राम कृष्ण हरि गोविंद
साई सत्चरिता ध्यावे जे न दिसे ते उमजावे
माझा मी घेता शोध कुठे काम कोठे क्रोध
मशीदीतली दिपवाळी बारा मास घरी व्हावी
माझ्या नकळत हे व्हावे मनमंदिरि साई यावे
उघड दार मन खुले करी साईनाथा त्वरा करी
साई बावन्नी इथे पुरी साईचरणा राम धरी
रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
No comments:
Post a Comment