मद्याच्या प्याल्यामाजी सुखदुःखे बुडली अवघी
कुणी नाही जगती माझे, मी जगी कुणाचा नाही!
उकलता हृदयिचा कंद
प्राशुनिया होतो धुंद
थिजतात नयनिचे बुंद
मनवारु उधळता स्वैर, त्या दिशा थिट्या दाहीही!
श्रद्धेचे ढळता कुंकू
मन उदास लागे भटकू
करि आत्मार्पणि ते कांकू
औचित्य-चितेवर चढुनी मी मलाच जळता पाही!
संसृतिचा झंजावात
करि पुनःपुन्हा आघात
गरगरे नाव दर्यात
आशेचा तुटता तंतू, मी सदय मृत्युला बाही!
रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
१५.१०.१९६०
कुणी नाही जगती माझे, मी जगी कुणाचा नाही!
उकलता हृदयिचा कंद
प्राशुनिया होतो धुंद
थिजतात नयनिचे बुंद
मनवारु उधळता स्वैर, त्या दिशा थिट्या दाहीही!
श्रद्धेचे ढळता कुंकू
मन उदास लागे भटकू
करि आत्मार्पणि ते कांकू
औचित्य-चितेवर चढुनी मी मलाच जळता पाही!
संसृतिचा झंजावात
करि पुनःपुन्हा आघात
गरगरे नाव दर्यात
आशेचा तुटता तंतू, मी सदय मृत्युला बाही!
रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
१५.१०.१९६०
No comments:
Post a Comment