जन्मला जगीं जो अंती विश्वि विरायाचा..

काय शोक करिसी वेड्या व्यर्थ नश्वराचा
जन्मला जगीं जो अंती विश्वि विरायाचा! ध्रु.

दृश्य जरी नाहीं आता तुझ्यात मी आलो
खुळ्या तुला कळले नाही? म्हणुनि कष्टि झालो
प्रवाह हा जीवनदीचा कधि न अडायाचा!१

पूस आसवे ही आता, सुपुत्र तूं माझा
एकवटुनि शक्ती सारी सिद्ध होइ काजा
स्थान रिक्त ठेवि न माझे - बोल मान माझा!२

तत्त्व आचराया लागे धैर्य मात्र मोठे
शून्य दिशा म्हणशी का रे? देव नसे कोठे?
ध्येयध्रुवी ठेवुनि दृष्टी मार्ग चालण्याचा!३

निराकार निर्गुण म्हणती जगीं ईश्वराला
तोच मान आता बाळा मला रे मिळाला
झटक मोह सत्वर घेवो रामनाम वाचा!४

बंधने गळाली सारी पूर्ण मुक्त झालो
"देह नव्हे तो मी, तो मी" पितृतत्त्व उरलो
उचल भार हासत हासत अता प्रपंचाचा!५

रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
१२.३.१९७५