श्री गीतासार

ॐ श्री गीतासार 

जीवन ही रणभूमी आहे इथे लढावे लागे

नको मला संघर्ष म्हणुनी कसे कुणाचे भागे ?। १

स्वजन गुरुंना रणी बघुनी अर्जुनही गडबडला

यांना मारुनी कशास जगणे ? प्रश्न तयाला पडला । २

देह विनाशी धारण केले अविनाशी आत्म्याने

आत्मतत्त्व ओळखे असा नर गात नसे रडगाणे । ३

दृढनिश्चय जर नसला तर मग पुरता गोंधळ उडतो

निजकर्तव्या विसरून मानव शोकसागरी बुडतो । ४

कृष्णार्जुन हे जरी शेजारी अंतर फारच पडले

स्थितप्रज्ञ हरी, शांत पार्थ परी, पुष्प सुकुनी गेले ।५

यश येवो  वा लाभो अपयश कशास त्याची चिंता ?

कर्तव्याने घडतो मानव हेच सांगते गीता । ६

कर्तृत्वाचा भार शिरावर मनुष्य आपण घेतो

फलाशेत गुंतला असा तो दु:खी कष्टी बनतो । ७

ज्ञान आतले जगास दिसूदे  कर्माचरणातून

हरीकृपेची छाया भक्ता लागू न देते ऊन । ८

कर्मफलाचा त्याग देतसे मानवास विश्रांती

मी नच कर्ता जाण आतली समई मधली ज्योती । ९

इथॆ तिथे हरी, सदा सर्व हरी, अनुभूती श्रीमंती

हृदयमंदिरी भगवंताची सदैव असते वस्ती । १०

योगाभ्यासे आवरते मन हाव हावरी सरते

डोळे मिटुनी नेमे बसता शांती साधका वरते । ११

एकच आता ध्येय घ्या मने त्यासी समरस व्हावे

ध्याता ध्याता अमन मनाचे श्रीहरीने घडवावे । १२

उपभोगे नच शमे वासना जगात छी थु होई

विषयी विरक्ती मोठी प्राप्ती जवळी जर पुण्याई । १३

मन चंचल ते द्यावे बांधून अलगद त्या पवनाला

नामाचा मधु नाद जाणवे ध्यानी ज्याला त्याला । १४

आत्म्याचे नित भान जयाला मोह न शिवतो त्याला

सूत्री एका मणी गुंफले विश्वात्मक तो झाला । १५

नव्हे देह मी, मन बुद्धी न मी, भय कोणाचे आता

नित्य नव्याने होते प्रगती कृतीत स्वाभाविकता । १६

उत्पत्ती स्थिती प्रलयही यांचे स्थान एक भगवंत

हर्ष न जन्मे, शोक न मरणे, मी ही अनादी अनंत । १७

सागरात तो हिमालयी तो वटवृक्षही तो आहे

नद्यात गंगा, पशूत केसरी, पांडवी अर्जुन आहे । १८

विश्वरुप पाहण्या अर्जुना कृष्णे दिधली दृष्टी

हरवून बसला पार्थ स्वतःला सोसवे न त्या दीप्ती । १९

शरीर म्हणजे क्षेत्र तयातच परमात्मा हो प्रकट

शांत आर्जवी जना हवासा विषयी नसावे लिप्त । २०

नसे कुठे तो, नसे कधी तो, अखिल चराचर तोच

अंतर्बाह्यही व्यापून उरला श्रीनारायण तोच । २१

सूक्ष्मत्वाने अलिप्त आत्मा गुणातीत तो मुक्त

ज्ञान खेळते कृतीकृतीतून विभक्त नसतो भक्त । २२

सुख दुःखी सम होता येते शांतही होता येते

हरिपाठी जो स्थिरावला त्या अवघे हरिमय होते । २३

अश्वत्थासम जीवन रचना समजून उमजून घ्यावी

प्रसन्न भावातून सदोदित हरिलीला देखावी  । २४

गाता गाता गीता कळते गीता स्वभावही तो बदले

रजोतमाला वेसण बसता सात्त्विक वृत्ति उमले । २५

धुंद मोगरा कैसा फुलला गंध आगळा आला

प्रभातकाळी कसा अचानक माधव सदनी शिरला । २६

विवेक आणिक विचार बांधव त्याग सोबती तिसरा

साधकास तर सत्संगाने नित्य दिवाळी दसरा । २७

कुरुक्षेत्र जे धर्मक्षेत्र ते  जरी वाटते व्हावे

कर्तव्याचे पालन देवा या हातून घडवावे । २८

हरी वाजवतो गीता मुरली उंचावरती  नेतो

उदात्त उन्नत होता मानस अर्जुन माधव होतो । २९

स्वरुपानाथांनी या सदना क्षणात पावस केले

मांडीवरती घेऊन वदनी घासही प्रेमे दिधले । ३०

पडता पडता उचलून घेते बालकास गीताई

मधुर स्वरांनी गाऊन गाणी अंजन घाली आई । ३१

हरिदिनी अवचित ये आकारा श्रीकृष्णाची मूर्ती

उठता बसता गीता गाता सहवासाने तृप्ती । ३२

ईशबुद्धीने घडता कर्मे दिव्यपदा नर जाई

श्रीरामाची सरे खिन्नता प्रसन्नमुख तो होई । ३३

।। श्रीकृष्णार्पणमस्तु ।।