जीवनयात्रा - जन्म नि मरण ही दोन्ही टोके हाती धरतो हरी

जिथून आलो तिथे पोचता यात्रा होते पुरी 

जन्म नि मरण ही दोन्ही टोके हाती धरतो हरी ! ध्रु. 

मर्यादेतच जगता येते घ्या तर हरिनाम 

तळमळ तगमग द्या द्या सोडुन जवळच श्रीराम 

ध्यान करावे नाम स्मरावे असार संसारी ! १ 

आला दिसला गेला विरला कळे न हा गुंता 

आधी कोठे मागुन कोठे प्रश्न पडे चित्ता 

मी माझे मज शल्य राहते पीडित अभ्यंतरी ! २

देहापासुन देह जन्मला खात्री न ये देता 

उपाय ठरतो अपाय केव्हा न ये कुणा सांगता 

जीवनरेखा कसा वाढवी कुणीही ध्वनंतरी? ३

हात जोडले मस्तक झुकले उदरी पिशवीत 

जाताना कर ते जुळवावे नाम मुखे घेत 

सकाळ जन्म नि मरणहि संध्या जीवा ध्यानी धरी ! ४ 

विकार म्हणजे रोग मोह तो नश्वर देहाचा 

विवेक पथ्यच विचार औषध मी श्रीरामाचा 

आस न माझी उरो वेगळी भक्त प्रार्थना करी ! ५ 

किती जगावे मुळी न अपुल्या हाती जरि असले 

कसे जगावे गीताईने सुंदरसे शिकवले 

देहांतर स्वाभाविक मनुजा ज्ञानी भय ना धरी ! ६ 

शब्द जोडतो शब्द तोडतो मधाळ मित बोलणे 

कौतुक ते भरभरून करता प्रेम लाभते दुणे 

रोग जरी प्रारब्धे आला हरि शुश्रुषा करी ! ७ 

अनंतातुनी अनंताकडे जीवन या नाव 

हरि नावाडी पैलतिराला लावतसे नाव 

उगमी, मध्ये, विलयातहि नित नामच सोबत करी ! ८ 

हरिपाठाला गाता गाता आश्वासन लाभे 

मनोबोध तो म्हणता म्हणता पाठांतर शोभे 

शुभेच्छाच ती तप्ताच्या शिरि शीतल छाया धरी ! ९ 

हरि नाचवितो तसे नाचता वय वाढत गेले 

तन म्हातारे तरुण वासना आश्चर्यच घडले 

आपुलकीची दिठी परंतु हरि भक्तावर धरी ! १० 

मरणाचे जर कारण जन्मच जन्म वासनेमुळे 

सद्गुरुराया पार निखंदुनि टाकी सगळी मुळे 

सो s हं मधला अहं घालवी कृपा एवढी करी ! ११

तिथि द्वादशी कडवी बारा सुयोग जुळला खरा 

स्वानंदाचा ज्या त्या हृदयी झुळझुळलासे झरा 

चरणशरण मी स्वरूपनाथा रामा जवळी धरी ! १२ 

रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले 

२७.९.१९९६