तुळणा नसे! तुळणा नसे! ध्रु.
खान नव्हे दुर्योधन वधिला, एक आचमनि सागर गिळला
मृगछाव्याने हत्ति फाडिला – श्रम साहसे! श्रम साहसे!१
देवद्वेष्टा खान संपला, प्रतापगड रोमांचित झाला
पुण्यपराक्रम संगम झाला – देवी हसे! देवी हसे!२
चिंता डोंगर दुरी फेकला, उसने फिटले, उत्सव वेळा
विघ्नेश्वर नवसास पावला – महिमा ठसे! महिमा ठसे!३
यश जागृतिला, यश धैर्याला, उदंड यश हे नेतृत्वाला
यश बुद्धीला, यश हिकमतिला – शंका नसे! शंका नसे!४
खाना मनि पूतना मावशी, शिव ही बनला तो हृषिकेशी
धर्माची कपटावर सरशी – श्रद्धा वसे! श्रद्धा वसे!५
सज्जनरक्षण, खलनिर्दालन, भीतिनिवारण, बलसंवर्धन
यास्तव जगती दैवी दर्शन – घडते असे! घडते असे!६
कैसे घडले, कुणा न कळले, एका निमिषी अद्भुत घडले
अद्रि कोसळे, नवल वर्तले – जगती असे! जगती असे!७
अविचाराते विचार मारी, परमात्मा निजभक्ता तारी
सांबसदाशिव शिवकैवारी – जगता दिसे! जगता दिसे!८
मृत्यु अपुला जबडा उघडे, मृत्युंजय मृत्यूते फाडे
मगरमुखातुनि मौक्तिक काढे – उपमा नसे! उपमा नसे!९
वार्ता फुटली, फत्ते झाली, मने हासली, मने नाचली
गडावरी साजरी दिवाळी – गडही हसे! गडही हसे!१०
तुळणा नसे! तुळणा नसे!
रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
अफजलखान वधाच्या प्रसंगांवर आधारित काव्य
