हे सह्याचल, जय सह्याचल!

कोटि कोटि कंठात निनादे
तुझाच जयजय, तुझाच जयजय
हे सह्याचल, जय सह्याचल!ध्रु.

अग्नी नि पृथ्वी यांचा संगम
त्यातुन घडला तुझाच उद्गम
प्रचंड राकट कभिन्न काळा
दृष्टि स्थिरावे तुजवर निश्चल!१

सुंदर नाजुक लेणी कानी
गुंफिली कुणी सोनारांनी
तुजवर वर्षत शतजलधारा
न्हाउन निघसी प्रसन्न प्रेमल!२

तव अंगावर हिरवा शेला
घनमालांनी पांघरलेला
छाती तव भरदार पर्वता
मूतिर्मंत तू पौरुष केवळ!३

जो तुज स्मरतो पावन होतो
विसरे जो दास्यात अडकतो
तू स्वतंत्रता तूच अस्मिता
तूच तुझ्यासम जगि उर्जस्वल!४

हृदयी दडावे स्कंधि चढावे
अमृत प्यावे बलाढ्य व्हावे
तुझ्यासारखा गुरू न दुसरा
अतीव दाटे अंतरि तळमळ!५

खोल दऱ्या, अत्युन्नत शिखरे
अवघड लवणे, भयाण विवरे
हिरवट, हेकट, बिकट गिरी तू
रूपवर्णना थिटे शब्दबल!६

सहस्रगंगाधरा पर्वता-
रम्य नि भीषण तुझी भव्यता
भात, नाचणी, हिरवी मिरची
परिसरात घमघमला परिमल!७

रचयिता : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले
(छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या चरित्रावर आधारित काव्यामधील हे सह्याचलावरील काव्य)