Tuesday, September 12, 2017

प्रसाद पुष्पे - संत संग दे गा सदा.

प्रसाद पुष्पे - संत संग दे गा सदा.

संत साहित्य वाचावे! संत चरित्र ऐकावे! संतांच्या गावाला जावे.

"जाऊ देवाचिया गावा, देव देईल विसावा" असा असतो संतांचा विश्वास.

संत देहावर असतात कधी?
त्यांचे मन आत्मरंगी रंगलेले असल्यानेच भवतरंग भंगले हे त्यांच्याबाबतीत अक्षरशः खरेच असते.

आपल्याला न दिसणारा देव संतांना मात्र दिसतो. संत त्या देवाशी बोलतात, खेळतात. लेकुरवाळा विठू संतसंगतीत अत्यंत रमून जातो. संत देवाजीची बाळे म्हणूनच जगाच्या अंगणात खेळतात, बागडतात.

भातुकली खेळावी, बाहुला बाहुलींचे लग्न लागावे, संसार करावा, आईचे बोलावणे आले की चट्टामट्टा करून चूल बोळकी आवरावी. पसारा भरून टाकावा टोपलीत.
संतांचे जगातले वावरणे, प्रपंच करणे तसे असते.

शिवथर घळीतील दासबोध लेखन, नेवासे येथील खांबाला टेकून गुरूच्या उपस्थितीत ज्ञानेश्वरांचे गीतार्थ कथन, भंडारा डोंगरावर तुकोबांना स्फुरलेले कवित्व - अभंगवाणी याच गोष्टी मनाला मोहवतात.
अशा देवदुर्लभ सुखलागि आरण्य सेवीत जावे.

- श्रीराम बाळकृष्ण आठवले

No comments:

Post a Comment