प्रसाद पुष्पे - आजोबाला सद्गुरु नातू!
अनेकदा वाटते जर काही लिहावयाला नाही तर मग का बळेबळे लिहायला बसावे. पण लगेच आतून आवाज येतो - लेखन एक साधनाच आहे असे समज.
काल दुपारचीच गोष्ट. अंगणात नातवाबरोबर खेळून त्याच्या इच्छेविरुद्ध वर फ्लॅटमधे आलो. नातू आत घेईना - दार लावू लागला. मी जरा रागाने दार जोरात ओढले, त्याची बोटे दारात सापडली. कळवळून ओरडला तो बालजीव.
वातावरणातला तणाव वाढला. काही काळाने नातू प्रसंग विसरूनही गेला. दुपारी आजोबाबरोबरच झोपला. पुन्हा त्यांच्याशी खेळायला तयार.
मग आपणही काही गोष्टी जीवनात प्रतिकूल घडल्या तर देवावर इतके रागवायचे का? रुसायचे का? त्याच्या अस्तित्वाबद्दलच शंका घ्यायची? पूजा सुद्धा करायचा कंटाळा करायचा?
आपण शुद्ध बुद्धिवादीही नाही आणि भाविक भक्तही नाही. त्रिशंकूसारखी मधलीच स्थिती आपली.
देवा, वय वाढले त्याला इलाज नाही. पण लहान मुलाची निरागसता दे. त्याच्यासारखे लवकर विसरायला, रडत रडत हसायला शिकव.
ते मूल जसे आजी आजोबांना बिलगते, तसं मला गोड स्वरात तुला आळवायला जमू दे.
नातवालाच गुरु करायला हवं नाही!
लेखक : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले.
( हे १९९३ सालचे लेखन आहे)
अनेकदा वाटते जर काही लिहावयाला नाही तर मग का बळेबळे लिहायला बसावे. पण लगेच आतून आवाज येतो - लेखन एक साधनाच आहे असे समज.
काल दुपारचीच गोष्ट. अंगणात नातवाबरोबर खेळून त्याच्या इच्छेविरुद्ध वर फ्लॅटमधे आलो. नातू आत घेईना - दार लावू लागला. मी जरा रागाने दार जोरात ओढले, त्याची बोटे दारात सापडली. कळवळून ओरडला तो बालजीव.
वातावरणातला तणाव वाढला. काही काळाने नातू प्रसंग विसरूनही गेला. दुपारी आजोबाबरोबरच झोपला. पुन्हा त्यांच्याशी खेळायला तयार.
मग आपणही काही गोष्टी जीवनात प्रतिकूल घडल्या तर देवावर इतके रागवायचे का? रुसायचे का? त्याच्या अस्तित्वाबद्दलच शंका घ्यायची? पूजा सुद्धा करायचा कंटाळा करायचा?
आपण शुद्ध बुद्धिवादीही नाही आणि भाविक भक्तही नाही. त्रिशंकूसारखी मधलीच स्थिती आपली.
देवा, वय वाढले त्याला इलाज नाही. पण लहान मुलाची निरागसता दे. त्याच्यासारखे लवकर विसरायला, रडत रडत हसायला शिकव.
ते मूल जसे आजी आजोबांना बिलगते, तसं मला गोड स्वरात तुला आळवायला जमू दे.
नातवालाच गुरु करायला हवं नाही!
लेखक : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले.
( हे १९९३ सालचे लेखन आहे)
No comments:
Post a Comment