Wednesday, August 9, 2017

प्रसाद पुष्पे - वाटाड्या हवा आहे.

प्रसाद पुष्पे - वाटाड्या हवा आहे.

खरंच देव आहे का? असला तर तो मला दिसेल का? तो माझ्या इच्छा पुरवील का? का रे? हसलास का असा?

हसू नको तर काय करू? अडाण्यातला अडाणी तू. देव आहेच आहे. यात कसलीही शंका नाही. पण आधी तू स्वतः मी कोण? याचा विचार कर. तू विचारत असलेले प्रश्न सुचवले कुणी?

सद्गुण, सौन्दर्य, त्याग, विशालता, औदार्य जाणवताच तू नतमस्तक होतोस ना? तिथेच देवपण आहे.

देव केवळ पहायचा नाही - अनुभवायचा आहे - नव्हे नव्हे  आपणच संस्कारांनी, उपासनेने तसं व्हायचे आहे.

तुकाराम पांडुरंग पहायला गेले - त्यांच्या हातून नामसंकीर्तन घडले, ध्यान चिंतन झाले - ते देहातच विदेही बनले आणि त्या सावळ्या विठ्ठलाहून कुणी वेगळे असे राहिलेच नाहीत. स्वतः पांडुरंग होऊन गेले ते.

तू भल्या पहाटे उठावेस, आन्हिके उरकून देवघरातल्या देवाला नमस्कार करून आसनावर बसावेस, मुखात नाम असावे, हळू हळू मनाला याची गोडी लागेल, मग काय देवाची आणि तुझी भेट नित्याचीच होत राहील.

हे बघ तू असे विचारण्यावरून तरी वाटते आहे देव तुला हवा आहे तुझ्या इच्छा पुरविण्यासाठी. चुकलास गड्या तू!

आपली अशी इच्छा - वासना ठेवूच नये कधी. इच्छा देवाची! तोच वाहतो अखंड चिंता अनंत या विश्वाची!

तू सश्रद्धच राहा. अश्रद्ध होऊ नकोस. देव होता नाही आले तरी चालेल. धडपडणारा माणूस हो. प्रेम करीत जा. आनंद वाटत जा. तुला इथे तिथे, आत बाहेर भगवंत जाणवल्याशिवाय राहणार नाही.

लेखक - श्रीराम बाळकृष्ण आठवले

No comments:

Post a Comment